Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

17 Νοέμβρη, ημέρα Πολυτεχνείου!

"Το όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Το όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω από τα δέντρα είναι η ειρήνη."
Γιάννης Ρίτσος "ειρήνη" -στον Κώστα Βάρναλη



 H σκέψη του παιδιού, της φοιτήτριας, του φοιτητή!




" Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά..."
 "Είχε μια λέξη μοναχά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά..."



Η Ντενεκεδούπολη αγάπησε τα σχήματα. Ο κύκλος έγινε ένας ολόλαμπρος ήλιος! Τα τετράγωνα ενώθηκαν με τα τρίγωνα και τα ορθογώνια. Έγιναν σπίτια, μια ολόκληρη πόλη κι εγκαταστάθηκαν εκεί μικρά χαρούμενα ντενεκεδάκια!
 Εκεί, που κάποτε είχε πάει ο Λαδένιος, ένας  μεγαλόσωμος ντενεκές, που ήθελε, λέει, να τα κυβερνήσει με το ζόρι...

Αλλά όπως όλοι ξέρετε, δεν τα κατάφερε! Τα μικρά ντενεκεδάκια ενώθηκαν και τον έδιωξαν γιατί ήθελαν να έχουν αγάπη και ελευθερία. 

Κι έπειτα ένας άλλος κύκλος, πιο δυνατός αυτός, σχημάτισε το σύμβολο της ειρήνης. Γιατί όλοι μαζί, όλοι μαζί, είμαστε πάντα πιο δυνατοί!
Γιατί στην δημοκρατία υπάρχουν λουλούδια, βιβλία, αγάπη, σχολεία, φίλοι, μουσική, παιχνίδι, χαρά, ειρήνη, ελευθερία, γιορτές και τόσα, τόσα άλλα. 
Εμείς τα παιδιά το ξέρουμε. Εσείς, να μην το ξεχνάτε...να το θυμάστε πάντα. 
"Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό 'ναι η ειρήνη."

ΑΘΗΝΑ, Γενάρης 1953
Από τη συλλογή Αγρύπνια (1941-1953)
[πηγή: Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960, Β΄ τόμος, Εκδόσεις «Κέδρος», Αθηνα 1961, σ. 173-175]

Για την έμπνευση "Φίλοι κι αδέρφια" ερμηνεία Νίκος Ξυλούρης, Μουσική Σταύρος Ξαρχάκος, Στίχοι Ιάκωβος Καμπανέλλης,  από τη θεατρική παράσταση "Το μεγάλο μας τσίρκο" 1973.


Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

Πρόγραμμα Φιλαναγνωσίας 

"Κάθε μήνα ένα βιβλίο, κάθε μήνα ένας συγγραφέας στο νηπιαγωγείο"

"Πετάει, πετάει το αγριολούλουδο;

Η συγγραφέας Βασιλική Κατέρη για το μήνα Νοέμβριο στο Νηπιαγωγείο μας

Ένα μικρό μωβ λουλουδάκι φύτρωσε στον αγρό ανάμεσα σε δύο βράχους, φίλους και συμπαραστάτες στις σκέψεις και τα όνειρά του. Το αγριολούλουδο κάνει σχέδια και ονειρεύεται να μπορέσει κάποτε να πετάξει και παρόλο που η πρώτη του προσπάθεια με μια πεταλούδα είναι απογοητευτική εκείνο δεν το βάζει κάτω.  Το όνειρό του θα πραγματοποιηθεί όταν ένας μεγαλοπρεπής αετός θα του υποσχεθεί να το βοηθήσει. Το αγριολούλουδο ξεκινάει τα "ταξίδια της ζωής του", αλλά με τον καιρό διαπιστώνει ότι κουράζεται και βλέπει ότι ο αετός δεν του δίνει σημασία, νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του και αδιαφορεί για τις ανάγκες του. Είναι τόσο δύσκολο για ένα μικρό αγριολούλουδο να πει όχι στον εγωιστή αετό, αλλά τελικά βρίσκει το θάρρος να πει όλα όσα δεν του αρέσουν και να διεκδικήσει το σεβασμό που του αξίζει... 

Την τρυφερή κι αλληγορική  αυτή  ιστορία  βιώσαμε  παρέα  με  τη  συγγραφέα Βάσως Κατέρη,  την  Παρασκευή 11 Νοεμβρίου, η οποία μας αφηγήθηκε με το βιβλίο της "πετάει, πετάει το αγριολούλουδο;" σε εικονογράφηση Χριστίνας Τσέβη από τον εκδοτικό οίκο Poema το οποίο απέσπασε το Γ’ Βραβείο στον 33ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

Οι πρώτες διερευνητικές δράσεις απεικονίζονται με τις ζωγραφιές των παιδιών για το πώς φαντάζονται το αγριολούλουδο.

 

Έχει ενδιαφέρον ότι τα παιδιά εκλαμβάνουν το πρώτο συνθετικό της λέξης με διαφορετικές σημασίες...
 


Και οι απόψεις φαίνεται να διίστανται... 

Μελετήσαμε και το μικρό μωβ λουλουδάκι, που ονομάζεται κυκλάμινο, τα πέταλά του, τα φύλλα του σε σχήμα καρδιάς, τον καφέ μίσχο του και παρατηρήσαμε επίσης ότι δεν έχει άρωμα.  


"Εσείς παιδιά τί επιθυμείτε; τί ονειρεύεστε στ αλήθεια πολύ;" ρώτησε η συγγραφέας αφού την καλοσωρήσαμε στην τάξη. 
 "Να μην τσακώνομαι με τον αδερφό μου"," να παίζω όμορφα με τους φίλους μου", να γίνω γιατρός...ήταν κάποιες από τις απαντήσεις τους.
 Πετάει, πετάει η πεταλούδα; Ναι!
Πετάει πετάει το αγριολούλουδο; Μα όχι φυσικά, "γιατί χρειάζεται νερό και χώμα για να επιζήσει" μας απάντησε η Ηλιάννα,  "γιατί δεν έχει φτερά, γιατί δεν είναι πουλί" μας απάντησε ο Αναστάσης...
Το κυκλάμινο κουράστηκε να πετάει κι ο αετός δεν νοιάζεται για κείνο, παρά μόνο για τον εαυτό του...
Τα παιδιά έγιναν "κυκλάμινα" και "αετοί" και με βιωματικό τρόπο αντάλλαξαν διαλόγους για το πώς νιώθει ο καθένας και για το πώς πρέπει να μιλήσουν μεταξύ τους. Έτσι νιώσαμε τα συναισθήματά τους.
 Η συνάντηση με τους ήρωες του βιβλίου έκλεισε, αφού πρόσθεσε ο καθένας το δικό του στοιχείο στην ιστορία....
 Τα παιδιά, λίγες μέρες πριν έρθει η συγγραφέας και  αφού γνώρισαν τα αγριολούλουδα του τόπου μας, κατασκεύασαν σελιδοδείκτες  για τα βιβλία τους.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα μικρά και μεγάλα χεράκια στην γλυκιά συγγραφέα που μας ταξίδεψε σε μαγικές περιπλανήσεις με όμορφα συναισθήματα και χρώματα, παρέα με ένα μικρό, αλλά δυνατό και ειλικρινές μωβ λουλουδάκι. Ένα κυκλάμινο!
 Πριν την αποχαιρετήσουμε, την ξεναγήσαμε στην αυλή και στην υπαίθρια βιβλιοθήκη μας!

 Αντί επιλόγου δημοσιεύουμε την άποψη της ίδιας της κ.Βασούλας Κατέρη για τη δύναμη της λογοτεχνίας στην ψυχή του παιδιού, η οποία εμπερικλείει και τους στόχους του σχολείου μας: 


Η λογοτεχνία ανοίγει ένα παράθυρο σ’ έναν κόσμο πέρα από τον προσωπικό μας. Καλλιεργεί το συναίσθημα. Τέρπει και θεραπεύει. Όσον αφορά στο παιδί όμως, η λογοτεχνία είναι ακόμη πιο ισχυρή. Μέσα από την ανάγνωση μιας ιστορίας ή ενός παραμυθιού τα παιδιά ταυτίζονται με τους ήρωες και προβάλλουν τις δικές τους ανησυχίες και προβληματισμούς. Μπορείς να μιλήσεις για όλα σ’ένα παιδί μέσα από μια ευφάνταστη ιστορία. Η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να διαμορφώνει τον χαρακτήρα, ν’ απελευθερώνει τις συνειδήσεις και τελικά να κατακτά τη γνώση. Επίσης το στοιχείο της ενσυναίσθησης είναι απόλυτα συνυφασμένο με τη λογοτεχνία. Ο Άλλος αποκτά σημασία. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η λογοτεχνία είναι ο φύλακας του Ανθρωπισμού."

Βασούλα Κατέρη

Για την έμπνευση:
"το κυκλάμινο" ποίηση Γιάννης Ρίτσος=Μ.Θεοδωράκης
18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας